Nieprawda! Leczenie ortodontyczne można rozpocząć w każdym wieku i nie ma w tej kwestii żadnych ograniczeń. Jedynym warunkiem jest obecność zębów w jamie ustnej ? Jednakże bezsprzecznie należy pamiętać, że leczenie pewnych wad zgryzu można całkowicie i bezproblemowo wyleczyć do okresu skoku wzrostowego u dzieci, a nawet wcześniej.
Nieprawda! Leczenie ortodontyczne można rozpocząć w każdym wieku i nie ma w tej kwestii żadnych ograniczeń. Jedynym warunkiem jest obecność zębów w jamie ustnej 🙂 Jednakże bezsprzecznie należy pamiętać, że leczenie pewnych wad zgryzu można całkowicie i bezproblemowo wyleczyć do okresu skoku wzrostowego u dzieci, a nawet wcześniej.
Leczenie ortodontyczne w tym okresie nie jest przeciwwskazane ! Jednak najlepiej założyć aparat stały przed zajściem w ciążę, ponieważ do pełnej diagnostyki wymagane jest wykonanie zdjęć rentgenowskich. Noszenie aparatu sprzyja utrzymaniu dobrej higieny jamy ustnej co jest niewątpliwie plusem podczas trwania ciąży ?
Czas leczenia zależy od wielu czynników: nasilenia wady, potencjału wzrostu, wieku pacjenta oraz jego współpracy. Średni czas aktywnego leczenia ortodontycznego wynosi 2 lata i może ulec wydłużeniu, jeśli wystąpi nieprzewidziany niekorzystny wzrost, jeśli sprowadzane są zęby zatrzymane lub leczone są ciężkie wady morfologiczne. Modyfikację czasu leczenia może spowodować również indywidualna podatność tkanek pacjenta (kości i tkanek miękkich) na zastosowane siły ortodontyczne. Podany czas obejmuje wyłącznie leczenie aktywne. Następnie wymagany jest okres retencji (często wieloletni). Znaczne wydłużenie czasu leczenia następuje w przypadku braku współpracy ze strony pacjenta tj. nieterminowego zgłaszania się na wizyty.
1. Między 3. a 6. rokiem życia, kiedy dziecko ma wszystkie zęby mleczne.
2. Między 7. a 9. rokiem życia w pierwszym etapie wymiany uzębienia mlecznego na stałe.
3. Między 10. a 12. rokiem życia w drugim etapie wymiany uzębienia mlecznego na stałe.
* wpływa korzystnie na wzrost szczęki i żuchwy
* zmniejsza ryzyko usuwania zębów stałych
* skraca czas leczenia aparatem stałym
* zmniejsza ryzyko urazu w przypadku nadmiernie wychylonych
siekaczy górnych
* odtwarza i utrzymuje miejsce dla zębów stałych w przypadku
stłoczeń.
Dlatego każde dziecko po ukończeniu 7. roku życia powinno zgłosić się do lekarza ortodonty 🙂
Konieczne jest wyeliminowanie wszystkich ubytków próchnicowych przed osadzeniem aparatu stałego. Lekarz dentysta powinien usunąć kamień nazębny i wykonać piaskowanie zębów. Wskazane jest aby zabieg powtarzać średnio co trzy miesiące podczas leczenia ortodontycznego aparatem stałym.
Inaczej zwany kompensacją ortodontyczną – pozwala uniknąć zabiegu operacyjnego w przypadku wad zgryzu o podłożu morfologicznym. W wyniku leczenia wyłącznie ortodontycznego niektórych wad szkieletowych można osiągnąć dobry, choć nie idealny efekt. Należy jednak pamiętać o pewnych ograniczeniach – pacjenci z dużymi nieprawidłowościami gnatycznymi nie kwalifikują się do tego rodzaju leczenia.
Wybielanie zębów najlepiej przeprowadzić po zakończeniu leczenia ortodontycznego. Podkreśla wtedy efekt leczenia oraz estetykę uśmiechu.
Celem retencji jest utrzymanie wyników leczenia ortodontycznego. Aparaty retencyjne mogą być zdejmowane (płyta retencyjna, szyna) lub osadzane na zębach (retainer przymocowany do zębów od strony podniebiennej lub językowej). Czas noszenia retencji zależny jest od postaci wady zgryzu, planu leczenia i współistniejących chorób.
Nieleczona wada zgryzu w dzieciństwie prowadzi do nieprawidłowego rozwoju kośćca oraz niewłaściwego ustawienia zębów stałych. Urazowe kontakty zębowe sprzyjają powstawaniu bruksizmu (ścieraniu zębów), rozchwianiu zębów i przeciążeniu stawów skroniowo-żuchwowych. Wady zgryzu upośledzają żucie pokarmów, wymowę, sprzyjają rozwojowi próchnicy i chorobom przyzębia. Przede wszystkim zaburzają estetykę, na czym zależy każdemu pacjentowi.
W aparacie stałym nie jest bezwzględnie przeciwwskazane. Mimo to pacjenci powinni unikać żucia, ponieważ czynność ta sprzyja odklejaniu zamków czy odcementowaniu pierścieni. Ponadto guma może przyklejać się do elementów aparatu, co utrudnia higienę. W niektórych przypadkach potrzebna jest pomoc lekarza ortodonty.
Zęby należy myć po każdym posiłku przy pomocy szczotki manualnej, elektrycznej i irygatora. Po szczotkowaniu zaleca się stosować płyny do płukania jamy ustnej. Zawierają jony fluoru i działają profilaktycznie na szkliwo.